اونی که تنها ترینه ، حتی سایه هم نداره !

من همونم که همیشه غم و غصم بی شماره

اونی که تنها ترینه ، حتی سایه هم نداره !

این منم که خوبیامو ، کسی هرگز نشناخته

اون که در راه رفاقت ، همه ی هستیشو باخته !

هر رفیق راهی با من ، دو سه روزی همسفر بود ...

ادعای هر رفاقت ، واسه من چه زودگذر بود !

هرکی با زمزمه ی عشق ، دو سه روزی عاشقم شد

عشق اون باعث ضجر همه ی دقایقم شد

اون که عاشق بود و عمری ، از جدا شدن می ترسید

همه ی هراس و ترسش ، به دروغش نمی ارزید

چه اثر از این صداقت ، چه ثمر از این نجابت

وقتی قد سر سوزن ، به  وفا نکردیم عادت !